Witkoś Jan, urodzony 10 października 1912 r., zawód: rolnik, zamieszkały w okresie okupacji w Chotlu (ówczesny powiat pińczowski).
Przyczyny, okoliczności i rodzaj represji:
W 1943 r. Jan Witkoś ukrywał w swoim gospodarstwie czteroosobową rodzinę żydowską (małżeństwo z synem i córką – nazwisko nieznane). Rankiem 24 marca 1943 r. do Chotla przybyli Niemcy – otoczyli całą wieś, przeprowadzili rewizje w domach i zabrali niektórych mieszkańców na roboty przymusowe do Niemiec. W jednej ze stodół Niemcy natrafili na ukrywających się Żydów, którzy podjęli próbę ucieczki. W pobliżu kryjówki zastrzelili kobietę, a jej męża i syna złapali około 4 km dalej. Mężczyznę i chłopca Niemcy zabrali do budynku miejscowej szkoły, gdzie w trakcie tortur pytani byli o osoby, które udzieliły im pomocy. Nazwisko Jana Witkosia podał chłopiec, którego wraz z ojcem żandarmi zabrali do ich miejsca ukrycia. Tam Niemcy odnaleźli jeszcze schowaną dziewczynkę, którą wraz z jej bratem i ojcem zastrzelili przed stodołą. Miejscowa ludność pochowała Żydów w miejscu zbrodni. Jana Witkosia żandarmi zabrali na posterunek w Busku-Zdroju, skąd tego samego dnia trafił do więzienia w Kielcach. Został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 20 lipca 1943 r. o godz. 4.30 w więzieniu w Kielcach.
Źródło: AIPN Ki, Ds. 29/67, Zbrodnie popełnione przez hitlerowskich żandarmów (Hass, Orłowski, Wreide i inni) z posterunku Chmielnik w latach 1939–1945, t. 1; APKi, Więzienie w Kielcach, sygn. 1146, 1138.
Bibliografia: Fąfara E., Gehenna ludności żydowskiej, Warszawa 1983; Wroński S., Zwolak M., Polacy – Żydzi, 1939–1945, Warszawa 1975, GKBZHwP, s. 370, 429.
Autor: Edyta Krężołek
