Tyczyński Władysław, urodzony 24 października 1916 r. w Dobrucie (powiat radomski), syn Jana Piotra i Józefy z domu Pączek, narodowość polska, wyznanie rzymskokatolickie, zawód: ślusarz, zamieszkały w okresie okupacji w Radomiu.
Przyczyny, okoliczności i rodzaj represji:
Po likwidacji przez władze niemieckie tzw. dużego getta w Radomiu udzielił schronienia w swoim mieszkaniu Jakubowi Silberstajnowi (w okresie międzywojennym właściciel odlewni żelaza „Stella”, w której pracował Władysław Tyczyński) oraz jego dwunastoletniemu synowi (imię nieznane). Aresztowany i osadzony 5 sierpnia 1943 r. w więzieniu przy ul. Malczewskiego w Radomiu. Śledztwo w jego sprawie zostało zamknięte, prawdopodobnie we wrześniu 1943 r., skazaniem go przez Sąd Specjalny w Radomiu na karę śmierci. Generalny gubernator Hans Frank zastosował wobec skazańca prawo łaski, zamieniając wyrok na rok pozbawienia wolności. Władysław Tyczyński odbył tę karę w więzieniu w Radomiu. Został zwolniony z więzienia 28 lipca 1944 r. Jego dalsze losy pozostają nieznane.
Źródło: APR, Więzienie w Radomiu, T-43, Arkusz ewidencyjny Władysława Tyczyńskiego.
Bibliografia: Piątkowski S., Więzienie niemieckie w Radomiu 1939–1945, Lublin 2009; Piątkowski S., Za pomoc Żydom osadzeni w więzieniu radomskim, „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej” 2009, nr 3.
Autor: Sebastian Piątkowski
