Kucharski Stanisław, urodzony 20 września 1890 r. w Dębskiej Woli (powiat kielecki), syn Kazimierza i Zofii z domu Ślusarczyk, narodowość polska, wyznanie rzymskokatolickie, żona Kazimiera z domu Radziszewska, zawód: piecowy w kuźni, zamieszkały w okresie okupacji w Starachowicach.
Przyczyny, okoliczności i rodzaj represji:
Udzielał schronienia osobom narodowości żydowskiej (nazwiska nieznane), za co został aresztowany, a następnie 24 marca 1943 r. doprowadzony do Radomia i osadzony w tamtejszym więzieniu. Okoliczności udzielania pomocy Żydom oraz źródła, z których o tym fakcie dowiedzieli się Niemcy, nie są znane. 17 maja 1943 r. Stanisław Kucharski został skazany przez radomski Sąd Specjalny na śmierć. Po otrzymaniu wyroku zwrócił się do generalnego gubernatora Hansa Franka z prośbą o złagodzenie kary. Dnia 18 sierpnia 1943 r. zwierzchnicy poinformowali naczelnika więzienia radomskiego, że gubernator nie skorzystał z prawa łaski. Wyrok wykonano prawdopodobnie 25 września 1943 r.
Źródło: APR, Więzienie w Radomiu, K-48, Arkusz ewidencyjny Stanisława Kucharskiego.
Bibliografia: Piątkowski S., Więzienie niemieckie w Radomiu 1939–1945, Lublin 2009; Piątkowski S., Za pomoc Żydom osadzeni w więzieniu radomskim, „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej” 2009, nr 3.
Autor: Sebastian Piątkowski
