Hubicki Wiktor, urodzony 17 lutego 1899 r. w Przemyślu, narodowość polska, wyznanie rzymskokatolickie, zawód: księgowy, w okresie okupacji niemieckiej zamieszkały we Lwowie.
Przyczyny, okoliczności i rodzaj represji:
Wiktor Hubicki ukrywał w swoim mieszkaniu sześcioro Żydów. Latem 1943 r. przyjął do swojego domu dr. Brilla i jego dwudziestopięcioletnią córkę. Wcześniej, w okresie okupacji sowieckiej, Hubicki znalazł schronienie i pracę u dr. Brilla. Niedługo po przyjęciu pierwszych dwóch osób u Hubickiego zjawili się kolejni uciekinierzy z getta: Lapter z żoną, Weinberg i młoda Żydówka Schmaus. Hubicki ukrywał ich bezinteresownie, za ich pieniądze kupował im żywność. Hubicki został zatrzymany 25 stycznia 1944 r. W oczekiwaniu na proces został osadzony w niemieckim areszcie w Krakowie, a następnie w Görlitz , dokąd ewakuowano sąd specjalny ze Lwowa, który prowadził sprawę Hubickiego. Rozprawa odbyła się 30 grudnia 1944 r. Hubicki został skazany na karę śmierci. 9 stycznia 1945 r. prokurator w porozumieniu z przewodniczącym Sądu Specjalnego wystosował do Głównego Wydziału Sądownictwa rządu Generalnego Gubernatorstwa w Krakowie prośbę o ułaskawienie, w której proponowano zamianę kary śmierci na karę 5 lat ciężkiego więzienia. W dokumentach sądowych nie ma informacji o wykonaniu na Hubickim kary śmierci.
Źródło: AFB, Sąd Specjalny we Lwowie, R. 137/18.
Autor: Aleksandra Namysło
Tłumaczenie materiałów źródłowych: Jakub Grudniewski
