Tokarz Jakub, urodzony 23 lipca 1896 r. w Giedlarowej, syn Jana i Marii, narodowość polska, wyznanie rzymskokatolickie, rolnik, zamieszkały w Biedaczowie, Kreishaupt. Jaroslau, dystrykt krakowski, GG.
Przyczyny, okoliczności i rodzaj represji:
Jakub Tokarz razem z żoną Marią (z d. Chrzan) i sześciorgiem dzieci (Franciszkiem, Józefem, Janem, Agnieszką, Anielą i Katarzyną) w czasie okupacji niemieckiej mieszkał w Biedaczowie pod nr 161, gdzie prowadził gospodarstwo rolne. Dom i zabudowania gospodarcze Tokarzów stały pod lasem. W maju 1941 r. w domu Tokarzów ukryło się pięć osób narodowości żydowskiej (trzech mężczyzn i dwie kobiety) pochodzących z Żołyni. Kobiety wkrótce odeszły szukać schronienia w innym miejscu, a u Polaków zostali mężczyźni: Hersz Meilech, Rümler i Landbaum. Jakub Tokarz ukrył ich w stodole, gdzie przebywali do czerwca 1942 r. 11 czerwca 1942 r. dwóch żandarmów z Leżajska przyjechało do domu Jakuba Tokarza. Jeden z nich przeszukał dom, a drugi budynki gospodarcze. Tam w stodole znalazł ukrywających się Żydów. Żandarmi aresztowali Jakuba i jego trzech podopiecznych i na furmance odwieźli na posterunek w Giedlarowej. Tego samego dnia w Giedlarowej przy drodze zabici zostali Żydzi, natomiast Polaka odwieziono do więzienia w Leżajsku. Po tygodniowym pobycie w więzieniu Jakub Tokarz razem z kilkoma innymi więźniami został wyprowadzony na cmentarz w Leżajsku i tam zastrzelony. Zwłoki zostały zakopane w zbiorowej mogile. W 1988 r. Jakub Tokarz został uhonorowany tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata.
Źródła: AŻIH, Dział Dokumentacji Odznaczeń Yad Vashem, 349/24/842, Relacja Jana Tokarza i Józefa Tokarza.
Autor: Elżbieta Rączy
