Bednarek Antoni, urodzony 23 czerwca 1881 r. w Częstochowie, syn Andrzeja i Katarzyny, rolnik, zamieszkały podczas okupacji we wsi Piotrkowice, Kreishaupt. Busko, dystrykt radomski, GG.
Przyczyny, okoliczności i rodzaj represji:
Antoni Bednarek, mieszkaniec wsi Piotrkowice, w drugiej połowie 1942 r. ukrywał w swoich zabudowaniach żydowskie małżeństwo Wajzweldów wraz z córką, pochodzących z Chmielnika. Pod koniec 1942 lub 1943 r. Niemcy urządzili w Piotrkowicach łapankę, wtedy też wykryli ukrywanych Żydów. Rozstrzelano ich obok domu Bednarka. Egzekucji dokonał żandarm z posterunku w Chmielniku, Leon Orłowski. W akcji brał też udział żandarm Julian Świątek oraz funkcjonariusz Polskiej Policji Generalnego Gubernatorstwa z posterunku w Kijach. Po dokonaniu zbrodni trzech wyznaczonych Polaków (m.in. Jan Grudziński) wywiozło furmanką pomordowanych i pochowało za wsią w zbiorowej mogile. Po wojnie zwłoki ekshumowano. Antoni Bednarek został aresztowany przez żandarmów, był przesłuchiwany i po pewnym czasie go zwolniono. Z żandarmów, którzy brali udział w akcji zabójstwa Żydów ukrywanych przez Bednarka, po wojnie został ukarany tylko Julian Świątek. 9 stycznia 1950 r. Sąd Okręgowy w Kielcach skazał go na karę śmierci zamienioną następnie na 15 lat więzienia. Świątek opuścił więzienie 23 kwietnia 1957 r. Symboliczną karę poniósł Leon Orłowski, 2 marca 1948 r. zaocznie skazany na karę śmierci przez Sąd Okręgowy w Kielcach.
Źródła: AIPN Ki, SO Kielce, 127/193, Sentencja wyroku przeciwko Leonowi Orłowskiemu, Busko-Zdrój, 2 III 1948 r., s. 156; ibidem, 127/388, Sentencja wyroku przeciwko Julianowi Świątkowi, Busko-Zdrój, 9 I 1950 r., s. 142; AOK, Ds. 29/67, t. 1, Protokół przesłuchania świadka Jana Grudzińskiego, Kielce, 11 IV 1968 r., k. 189–189v; ibidem, t. 2, Sprawozdanie w sprawie Ds. 29/67 dotyczącej zbrodni popełnionych przez żandarmów z b. posterunku żandarmerii niemieckiej w Chmielniku w latach 1940–1944, k. 50; USC Chmielnik, Skrócony odpis aktu zgonu nr 13/1960/P (Bednarek Antoni).
Autor: Tomasz Domański
