Wróbel Franciszek, urodzony 16 września 1898 r. w Brześciu, syn Wojciecha i Ludwiki, żona Stanisława, zawód rolnik, zamieszkały w okresie okupacji w Czechowie (powiat pińczowski), zmarł w 1974 r.
Przyczyny, okoliczności i rodzaj represji:
Wraz z żoną Stanisławą oraz dziećmi: Edwardem, Albinem i Janiną od grudnia 1942 r. ukrywał zbiegłego z getta w Tarnowie Stanisława Koconia oraz dostarczał mu żywność w trakcie jego pobytu w pobliskim lesie, za co został aresztowany 29 czerwca 1943 r. przez żandarmerię niemiecką i osadzony w więzieniu w Pińczowie. Stanisław Kocoń po zatrzymaniu Franciszka Wróbla zmuszony był, dla bezpieczeństwa polskiej rodziny, opuścić schronienie. Franciszek Wróbel po kilku dniach został zwolniony z więzienia. Zwolnienie nastąpiło prawdopodobnie na skutek zatrzymania przez Niemców w pobliskim lesie innego Żyda (Miodownika – imię nieznane), który zeznał, że ukrywał się u polskiego chłopa w Czechowie (u sąsiada Wróblów – Józefa Gawlika) i w trakcie konfrontacji zeznał, że to nie Franciszek Wróbel udzielał mu pomocy. Do zwolnienia z więzienia przyczynili się prawdopodobnie również członkowie polskiego podziemia pracujący na terenie więzienia. Uhonorowany tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata 17 czerwca 2002 r.
Źródło: AŻIH, Dział Dokumentacji Odznaczeń Yad Vashem w Żydowskim Instytucie Historycznym (1979–2004), sygn. 2540; Yad Vashem, Departament Sprawiedliwych wśród Narodów Świata, sygn. 9725 [Kwestionariusz personalny wypełniony przez Edwarda Wróbla na potrzeby procedury przyznania tytułu SwNŚ; Oświadczenie Stanisława Koconia; Decyzja Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych o przyznaniu uprawnień kombatanckich z dnia 24. 08. 2000 r.; Relacja Edwarda Wróbla 1. 12. 2000 r.; Oświadczenie Józefa Gawlika 31. 10. 2001 r.].
Opracowanie: Tomasz Gonet
